Verslag van de algemene ledenvergadering,
gehouden op 11 september 2009.

Thema: 'HOE VERDER NA LEDEN VAN DE COMPOSITIE?'

Aanwezig: Hanneke Hemmes (voorzitter), Anke van der Bijl, David Clarke, Marcel van den Tooren, Ranti Tjan, Matthé van Oostrom, Harry Stangenberger, Ingrid Thies, John Sirre, Beira Tawil, Jan Mostert, Reijer Janzweert, Henri Boere, Trude Linde, Frank Jan Uittenbogaart, Kees Vossestein (notulist). Na de pauze mede aanwezig: José Krijnen, Jan Ariëns en Guus Muller.
--------------------------------------------------------------------------------

Hanneke opent de vergadering en heet allen welkom. Ze dankt bestuur, tentoonstellingscommissie en vrijwilligers voor het mogelijke maken van 'Leden van de compositie'. Zij roemt Beira, die vaak bardienst deed en doet. Vervolgens vertelt zij hoe de organisatie van de tentoonstelling in elkaar zat en te werk ging, met twee tentoonstellingsmakers en een huishoudelijke dienst die elke woensdagavond firmanten en anderen ontvingen. Zij geeft een korte opsomming van de resultaten waartoe dit leidde.

Kees vult aan: voorgesteld wordt om voortaan één of enkele tentoonstellingsmakers verantwoordelijk te maken voor exposities en avonden daarbinnen. Deze tentoonstellingsmakers stellen niet hun eigen werk, maar dat van anderen tentoon en proberen het beste uit de kunstenaars te halen. Van hun kant kunnen kunstenaars altijd terecht bij de tentoonstellingsmakers met ideeën.

Matthé reageert als voorzitter van de tentoonstellingscommissie dat het voorstel niet ver af ligt van wat de commissie doet en probeert. Alleen is de praktijk weerbarstig.

Harry verduidelijkt hoe hij en Henri te werk zijn gegaan. In mei begonnen ze met bellen en ontvangen van leden. Altijd is gevraagd naar iets anders dan het reguliere werk. Slechts een klein deel van waar men mee kwam is tentoongesteld, wel is bijna alles gefilmd en op de tentoonstelling afgespeeld, en daardoor toch aanwezig geweest. Als bijzondere vinding noemt hij de avonden over favoriete links op internet.

Trude merkt op dat volgende tentoonstellingsmakers een heel andere smaak kunnen hebben. Anke vermoedt dat het meer gaat om het vinden van betrokken en actieve leden dan om tentoonstellingsmakers. Hanneke ziet dat de gevolgde werkwijze dingen uitlokt. De om de hoek wonende en toevallig langskomende geluidskastjesmaker Wim Dijkman bracht muzikante, installatie- en performancekunstenaar Lorna Buckley aan. Harry komt met het voorbeeld van de Ideeënbrouwerij die wil gebruikmaken van de ruimte.

Matthé vindt dat naast de werkwijze van Leden van de compositie de mogelijkheid moet bestaan voor kunstenaars om hun werk op hun eigen manier te laten zien. De ruimte is beperkt, stelt hij. Henri ervaart de ruimte juist als gigantisch, als je tijd en intensiteit meerekent. Leden van de compositie was iedere dag anders. Harry: deze ruimte is klein, maar dit is je hoofdkwartier, de rest van de stad je podium. Matthé verduidelijkt dat hij pleit voor flexibel gebruik. Als iemand de ruimte tjokvol wil hangen moet dat kunnen. Ingrid acht de zaal niet te klein voor tentoonstellingen. Zij vindt dat de werkwijze van Leden van de compositie een beetje wordt verabsoluteerd. Op de site staat het beter verwoord, zegt ze. Hanneke benadrukt de open houding waarmee Leden van de compositie iedereen tegemoet trad.

Frank Jan noemt Leden van de compositie een goed proces, maar denkt dat het proces niet alle firmanten zal aanspreken. Als bestuurslid wil hij deze andere firmanten ook blijven 'bedienen'. Hij ziet de voorgestelde werkwijze als één van de manieren om tentoon te stellen.

David vraagt hoe het bestuur denkt door te gaan met tentoonstellingen zonder budget. Anke merkt op dat er meer was dan een tentoonstelling. Jan M. denkt dat Leden van de compositie een goed antwoord geeft op het gevecht om tijd en ruimte. Soms is een uur lang genoeg. Ingrid's ervaring is dat het aanbod niet groot is. Matthé verwelkomt rustpunten in het programma. Hij was erg blij met een invulling voor vier maanden. Henri denkt dat Leden van de compositie vooral heeft gewerkt omdat de methode als het leven zelf is: iedere dag er zijn.

PAUZE

Henri pleit ervoor het proces niet te laten inzakken, de dynamiek te bewaren. Kees denkt dat het mede gaat om de vraag of Roodbol een winkel moet zijn of een werkplaats. Verkoop of experiment. Hij heeft zich in het verleden af en toe geschaamd voor het getoonde.

José, die volgende maand een expositie van eigen werk heeft, juicht het toe als Henri met haar en haar mede-exposant wil meedenken. Trude buigt zich met José over het avondprogramma van haar tentoonstelling. Hanneke merkt op dat met wat al vastligt en het nieuwe een 'weefsel' kan worden gemaakt.

Guus vraagt waarom Harry en Henri ermee ophouden en of zij eventueel bereid zijn met een nieuwe opdracht door te gaan. Henri zegt: wij hebben vier maanden tijd gekregen voor deze tentoonstelling. Als je met meerdere personen bent, kun je een langere periode aanvragen. Frank Jan pleit voor een 'flexibel casco' waarbinnen verschillende vormen van exposeren elkaar afwisselen. Ank begrijpt dat de huidige tentoonstellingsmakers anderen willen meegeven: het gaat om openheid en aanwezigheid, en draagkracht kun je creëren.

David vertelt van een atelierroute in Moordrecht. Hij denkt dat de Firma Van Drie de overkoepelende instantie kan zijn van allerlei initiatieven in de stad. Guus oppert verkoopexposities van één avond. Matthé vraagt zich af of Gouda voldoende potentie bezit om de Firma Van Drie een begrip te laten worden in de Randstad. José concludeert dat Leden van de compositie meer wil dan kunstenaars faciliteiten, ze wil activiteit vanuit een visie.

Hanneke vraagt of op de vergadering mensen zijn die tentoonstellingsmaker willen worden? Reijer misschien? Reijer denkt erover na.

Marcel werpt de vraag op of de tentoonstellingscommissie moet blijven bestaan. José denkt van wel, maar meer op zoek naar tentoonstellingsmakers dan naar kunstenaars. Matthé wijst op het belang van een orgaan om te kunnen blijven inspelen op vaste jaarlijkse evenementen, atelierroute, jumelages etcetera.

Ank vraagt hoe de firmanten in de toekomst op de hoogte worden gehouden van wat zij kunnen bijdragen. Het blog Leden van de compositie eindigt. Marcel antwoordt dat het bestuur firmanten periodiek op de hoogte zal stellen van bestuurszaken.

Leden van de compositie was niet statisch, zegt José, lukt dat andere tentoonstellingsmakers ook? Hanneke herinnert aan de uitspraak van Harry; je moet dit huis bewonen. Harry vult aan dat wie verantwoordelijk is, zich zeker zal inspannen. Jan vraagt welke voorwaarden aan tentoonstellingsmakers worden gesteld. Kees noemt daarop de onderdelen van het voorstel nog eens.

Hanneke sluit de discussie en meldt de aanwezigen wat voor de volgende weken op het programma staat. Haar wekelijkse bos bloemen gaat onder applaus naar Trude, 'zonder wie het allemaal niet mogelijk was'.